Dział: Otwarty dostęp

Siedem miesięcy temu zagościli w szkołach ogólnodostępnych pedagodzy specjalni. Spora ich liczba wciąż mierzy się w swojej pracy z wieloma pytaniami natury organizacyjno-kompetencyjnej. Oto krótki przegląd najczęściej sygnalizowanych wątpliwości i dylematów.

Gdy przychodzi moment, w którym zaczyna nam brakować energii, możemy borykać się z obniżoną satysfakcją z życia oraz niską skutecznością. Dlatego bardzo ważna jest zdolność do rozpoznawania przyczyn obniżonej witalności oraz umiejętność wprowadzania narzędzi służących jej podwyższaniu. Jak wykorzystać do tego autocoaching?

Z nowym rokiem szkolnym utworzono nowe stanowisko pedagoga specjalnego, które miało być wsparciem dla nauczycieli, odciążeniem pedagoga szkolnego, a także miało zwiększyć dostępność do pomocy pedagogiczno-psychologicznej w szkole. Jednak w niektórych szkołach zamiast dwóch specjalistów, mamy wciąż jedną osobę, która zaczęła pełnić dwa stanowiska. Doprowadza to często do dużego zagubienia pedagogów w ich organizacji pracy. Poznajcie wskazówki, które pomogą wam w dzieleniu obowiązków pedagoga szkolnego oraz pedagoga specjalnego.

Masturbacja to zachowanie normatywne, mieszczące się w repertuarze zachowań zdrowego, bezpiecznie rozwijającego się człowieka. Jednocześnie pojawianie się masturbacji z reguły wystrasza lub co najmniej niepokoi zarówno rodziców, jak i nauczycieli. Jak powinno się na nią reagować?

Najnowsze osiągnięcia neuronauki odsłaniają tajemnicę tego, co zarządza naszym postępowaniem. Wyjaśnia to, dlaczego niektórzy uczniowie reagują na pewne stresujące sytuacje inaczej, niż tego byśmy chcieli. Okazuje się, że kluczem do rozwiązania problemów z reakcją na sytuacje stresowe nie jest samokontrola, a samoregulacja.

Kwalifikacje zawodowe pedagoga specjalnego wciąż budzą wiele wątpliwości. Chcąc się dowiedzieć, jakie warunki należy spełnić, aby móc pełnić nowe szkolne stanowisko, warto zapoznać się z nowelizacją rozporządzenia MEN z dnia 1 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli (Dz. U. z 2020 r., poz. 1289 z późn. zm.; Dz. U. z 2022 r., poz. 1769).

Dzieci coraz częściej sięgają po substancje psychoaktywne – skalę tego zjawiska możemy sobie uzmysłowić, obserwując liczbę zgłoszeń do poradni leczenia uzależnień, przepełnione oddziały psychiatryczne, sytuację w gabinetach specjalistów, ale także w szkołach i w lokalnym środowisku. Można postawić tezę, że każdy z nas zna kogoś, kogo w jakimś stopniu dotknął ten problem. Według raportu z badań z 2021 r. 24% badanych młodszych uczniów i 37% starszych uczniów pali marihuanę, a 5,2% uczniów przyznaje się do korzystania z nowych środków psychoaktywnych, tzw. dopalaczy. Najpopularniejszą używką jest alkohol – 80% uczniów deklaruje, że choć raz w życiu go piło. Jakie działania powinien podejmować szkolny specjalista w sytuacji, kiedy uczeń nadużywa substancji psychoaktywnych? Gdzie się zaczyna, a gdzie kończy rola pedagoga?

Wprowadzenie nowej klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych wywołuje wiele obaw związanych z nazewnictwem i kryteriami diagnostycznymi chorób i zaburzeń. Czas na wprowadzenie do użytku klinicznego ICD-11 to pięć lat. Polskie Ministerstwo Zdrowia zapowiada, że może to nastąpić już w czerwcu 2023 r. Co może zmienić się po wdrożeniu nowej klasyfikacji?